به گزارش ایسنا و به نقل از مدیکال‌اکسپرس، ایمنی‌درمانی سرطان که سیستم ایمنی بیماران را برای حذف تومورها تقویت می‌کند، در حال متحول کردن درمان سرطان است. بسیاری از بیماران، واکنش خوبی نسبت به این نوع درمان نشان می‌دهند و گاهی اوقات بهبودی بلندمدت را تجربه می‌کنند اما درمان برخی از انواع سرطان با استفاده از ایمنی‌درمانی، دشوار است؛ به همین دلیل، گسترش تاثیر این روش در اولویت قرار دارد.
پژوهشگران "آزمایشگاه کولد اسپرینگ هاربر"(CSHL) آمریکا و "دانشگاه کمبریج"(University of Cambridge) در بررسی مشترکی، به آزمایش بالینی یک دارو پرداختند تا واکنش تومورهای بیماران مبتلا به سرطان را که معمولا واکنشی نسبت به ایمنی‌درمانی ندارند، مورد بررسی قرار دهند. آنها امیدوارند که این درمان احتمالی، واکنش تومورها را نسبت به داروهای موسوم به "مهارکننده وارسی ایمنی"(Checkpoint inhibitors) افزایش دهد.
مهارکننده‌های وارسی ایمنی، ترمزهای طبیعی برای سیستم ایمنی ایجاد می‌کنند تا بتواند سلول‌های سرطانی را پیدا کند و از بین ببرد اما این داروها معمولا روی سلول‌های سرطانی که سطح جهش ژنتیکی آنها پایین است، اثری ندارند.
"توبیاس جانوویتز"(Tobias Janowitz)، از پژوهشگران این پروژه گفت: این تومورها اغلب برای سیستم ایمنی، قابل دیدن نیستند و درمان‌های در دسترس کنونی بر آنها اثر نمی‌گذارد. ما دلایلی داریم که نشان می‌دهد تومورها می‌توانند یک مسیر سرکوب‌کننده سیستم ایمنی بدن را درگیر کنند تا بیشتر سلول‌های ایمنی را از لانه سلول سرطانی دور نگه دارد.
پژوهشگران در این پروژه، دارویی موسوم به "پلریکسافور"(Plerixafor‎) را بررسی کردند که نوعی محرک ایمنی برای به جریان انداختن سلول‌های بنیادی است. آنها این دارو را به مدت یک هفته روی ۲۴ بیمار مبتلا به سرطان پانکراس و سرطان روده بزرگ آزمایش کردند که سطح جهش تومور آنها پایین بود. همه بیماران در سطح پیشرفته‌ای از بیماری قرار داشتند و نمونه‌های تومور آنها پیش و پس از درمان با روش بافت‌برداری جمع‌آوری شد.
هنگامی که پژوهشگران به بررسی نمونه‌های جمع‌آوری شده از بیماران پرداختند، دریافتند که سلول‌های ایمنی مهم طی دوره دریافت پلریکسافور، به تومورها نفوذ کرده‌اند. این آزمایش، نتایج امیدوارکننده‌ای داشت زیرا پژوهشگران، تغییراتی را مشاهده کردند که در بیمارانی که واکنش خوبی نسبت به مهارکننده‌های وارسی ایمنی دارند نیز رخ می‌دهد.
این پژوهش، در مجله "PNAS" به چاپ رسید.

منبع: ایسنا